به گزارش علم خوان، این تحقیق یافته‌های مطالعات متعدد را تجمیع می‌کند و نشان می‌دهد که تصویربرداری IVIM ممکن است جایگزینی Lغیرتهاجمی و بدون پرتوتابی» برای روش‌های تشخیصی فعلی ارائه دهد.

مرور کلی مطالعه

این فراتحلیل داده‌های ۹ بررسی مستقل را که شامل بیماران مبتلا به ساکروایلییت فعال یا غیرفعال تشخیص داده شده از طریق معیارهای بالینی و تصویربرداری بودند، جمع‌آوری کرد. هدف پژوهشگران ارزیابی این موضوع بود که پارامترهای IVIM  به ویژه D یا «ضریب انتشار واقعی»، D* (انتشار کاذب) و f (کسر پرفیوژن) - چقدر می‌‌توانند میان التهاب فعال و بیماری مزمن یا غیرفعال تمایز قائل می‌شوند.

تصویربرداری IVIM سیگنال بافت را به اجزایی که نشان‌دهنده انتشار آب و ریزگردش خون هستند، تفکیک می‌کند و به رادیولوژیست‌ها اجازه می‌دهد تا «تراکم سلولی» و «پرفیوژن مویرگی» - دو فرآیند بیولوژیکی مرتبط با التهاب - را استنباط کنند.

یافته‌های کلیدی

• حساسیت و اختصاصیت کلی IVIM برای شناسایی ساکروایلییت فعال به ترتیب 0.86  و 0.84 بود.
• مساحت زیر منحنی «خلاصه ویژگی عملکرد گیرنده» (SROC) بود که نشان‌دهنده عملکرد تشخیصی عالی است.
•  در میان پارامترهای ام‌ارآی  IVIM، «کسر پرفیوژن» (f) بیشترین تفاوت را بین گروه‌های ساکروایلییت فعال و غیرفعال نشان داد.
• این مطالعه ناهمگونی متوسطی را در بین مطالعات مورد بررسی یافت، اما هیچ سوگیری انتشار عمده‌ای وجود نداشت.

این نتایج نشان می‌دهد که ام‌ارآی IVIM  می‌تواند فعالیت التهابی در مفاصل ساکروایلیاک را به طور دقیق منعکس کند و به طور بالقوه به عنوان یک نشانگر زیستی برای نظارت بر پیشرفت بیماری و پاسخ به درمان عمل کند.

پیامدهای بالینی

استانداردهای تصویربرداری فعلی - مانند «ام‌آرای معمولی با افزایش کنتراست» - به عوامل مبتنی بر گادولینیوم نیاز دارند که خطرات جزئی دارند و هزینه‌های معاینه را افزایش می‌دهند. در مقابل، تصویربرداری IVIM به ماده حاجب نیاز ندارد که آن را برای استفاده مکرر و برای بیماران مبتلا به اختلال کلیوی ایمن‌تر می‌کند.

این پژوهشگران خاطرنشان می‌کنند که IVIM می‌تواند «اعتماد تشخیصی» را هنگامی که یافته‌های ام‌آرآی استاندارد قطعی نیستند یا زمانی که ارزیابی بالینی و نتایج تصویربرداری با هم همخوانی ندارند، افزایش دهد.

به گفته این پژوهشگرانIVIM اطلاعات انتشار و پرفیوژن را بدون تزریق کنتراست فراهم می‌کند و دیدگاه جامع‌تری از میزان فعال بودن التهاب مفاصل ساکروایلیاک ارائه می‌دهد. این روش به عنوان یک ابزار تصویربرداری مکمل برای تشخیص زودهنگام و نظارت بر بیماری نویدبخش است.»

محدودیت‌ها و مسیرهای آینده

این پژوهشگران با وجود نتایج نویدبخش این بررسی به نیاز به «پروتکل‌های تصویربرداری استاندارد»، «آزمایش‌های چندمرکزی بزرگ‌تر» و «هماهنگ‌سازی پارامترها» قبل از اینکه IVIM بتواند به طور کامل در دستورالعمل‌های بالینی برای اسپوندیلوآرتریت محوری پذیرفته شود، تأکید می‌کنند.

نتیجه‌گیری

این فراتحلیل توان بالقوه ام‌ارآی IVIMرا به عنوان یک «نشانگر زیستی تصویربرداری غیرتهاجمی و بدون کنتراست» برای ارزیابی میزان فعال بودن التهاب مفاصل ساکروایلیاک در اسپوندیلوآرتریت محوری نشان می‌دهد. IVIM با اعتبارسنجی بیشتر می‌تواند به زودی مکمل یا حتی تا حدی جایگزین ام‌‌آرآی با کنتراست در ارزیابی بیماری التهابی مفصل شود.

منبع:

https://www.ovid.com/journals/brjr/abstract/10.1093/bjr/tqaf258~diagnostic-performance-of-intravoxel-incoherent-motion