به گزارش علم خوان، این بررسی که با همکاری دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران، قزوین و سمنان انجام شده است، شواهد شواهد موجود در مورد اثرات آستاگزانتین و مکانیسم‌های اساسی آن را بررسی می‌کند.

یافته‌های کلیدی

به گفته این پژوهشگران، به نظر می‌رسد آستاگزانتین روند اسپرماتوژنز- تشکیل و نمو سلول‌های اسپرم را تحریک می‌کند (به ویژه با افزایش خوشه‌های اسپرماتوگونی و فعالیت سلول‌های سرتولی پشتیبان).

این ترکیب به عنوان «آنتی‌اکسیدان قدرتمندی که از سیستم تولید مثل مردان محافظت می‌کند» توصیف شده است، که نشان می‌دهد کاهش استرس اکسیداتیو احتمالاً مکانیسم اصلی مفید بودن آن است.

این بررسی نشان می‌دهد که آستاگزانتین ممکن است پتانسیل میتوکندری (تولید انرژی در سلول‌های بیضه/اسپرم) را بهبود بخشد و از آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد جلوگیری کند، اگرچه مطالعات بالینی مستقیم‌تری در انسان مورد نیاز است.

چرا این موضوع مهم است

باروری مردان و عملکرد کلی تولید مثل به طور فزاینده‌ای با استرس اکسیداتیو، قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی و کاهش کیفیت اسپرم مرتبط بوده است. استراتژی‌های آنتی‌اکسیدانی یک حوزه فعال تحقیقاتی در پزشکی تولید مثل هستند. بررسی جدید، آستاگزانتین - یک رنگدانه کاروتنوئیدی که به طور طبیعی در جلبک، ماهی سالمون و میگو یافت می‌شود - را به عنوان یک مکمل بالقوه مفید معرفی می‌کند. اگر این اثرات در آزمایش‌های بزرگتر انسانی نیز صادق باشد، می‌تواند رویکردهای غیرهورمونی را برای حفظ سلامت تولید مثل مردان گسترش دهد.

هشدارها و مراحل بعدی

 همانطور که در این بررسی اشاره شده است، بسیاری از شواهد فعلی از مدل‌های حیوانی یا مطالعات آزمایشگاهی به دست آمده است. داده‌های بالینی انسانی نسبتاً محدود هستند.

مقدار تجویز، فرمولاسیون، ایمنی طولانی مدت و پیامدهای مستقیم باروری این ترکیب نیاز به بررسی‌های بیشتر دارند.

این پژوهشگران تأکید می‌کنند که آستاگزانتین جایگزینی برای درمان‌های پزشکی شناخته‌شده نیست، اما می‌تواند مکمل سبک زندگی، رژیم غذایی و درمان‌های پزشکی در سلامت باروری باشد.

پیامدهایی برای پزشکان و مصرف‌کنندگان

یافته‌های این بررسی برای متخصصان باروری  ممکن است نشان‌دهنده‌ی شیوه مفیدی باشد که در آینده برای مداخلات درمانی به کا ررود. آستاگزانتین همچنین برای مردان دچار مشکلات باروری نیز ممکن است به عنوان یک گزینه‌ی امیدوارکننده ظاهر شود - اما تنها پس از اعتبارسنجی بالینی دقیق. پزشکان باید به بیماران در مورد اتکای بیش از حد به مکمل‌ها یا ادعاهای تأیید نشده هشدار دهند.

نتیجه‌گیری

یافته‌های این بررسی جمع‌بندی مناسبی از نقش آستاگزانتین در فیزیولوژی تولید مثل مردان ارائه می‌دهد و اثرات محافظتی بالقوه‌ی آن را از طریق مکانیسم‌های آنتی‌اکسیدانی و سلولی برجسته می‌کند. اگرچه این یافته‌ها امیدوارکننده هستند، اما تبدیل آن به کاربرد بالینی نیاز به تحقیقات بیشتر روی انسان دارد. این مطالعه بر اهمیت روزافزون استراتژی‌های تغذیه‌ای و آنتی‌اکسیدانی در سلامت تولید مثل تأکید می‌کند.

منبع خبر: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0014299925007873?via%3Dihub