به گزارش علم خوان، این مطالعه که یافته‌های آن در ژورنال BMC Medical Education منتشر شده است، برداشت‌ها از قالب یادگیری ترکیبی معرفی‌شده در طول همه‌گیری کووید-19 را ارزیابی کرد.

 کارآموزی پزشکی داخلی - که معمولاً کاملاً حضوری است - به گونه‌ای پیکربندی شده بود که شامل ۶۰ جلسه آنلاین در کنار چرخش‌های بالینی معمول باشد.

از ۸۹ دانشجوی پزشکی ثبت‌نام‌شده، ۵۱ نفر (≈۵۷٪) به یک نظرسنجی پس از دوره پاسخ دادند و ۱۲ عضو هیئت علمی برای شرکت در مصاحبه‌ها دعوت شدند.

بسیاری از دانشجویان عناصر تعاملی مانند یادگیری مبتنی بر مورد، جلسات دارودرمانی و کارگاه‌های استدلال بالینی را ارزشمند می‌دانستند. پلتفرم‌ها و مدرسان آنلاین عموماً رتبه‌بندی‌های مطلوبی دریافت کردند.

دانشجویان عمدتاً جلسات همزمان (زنده) را به غیر همزمان ترجیح می‌دادند و به ویژه حالت آموزشی مختلط را به ترتیبات صرفاً آنلاین یا صرفاً حضوری ترجیح می‌دادند.

از طرف دیگر چالش‌ها ذکرشده بوسیله دانشجویان شامل موارد زیر بود: برخی از جلسات بیش از حد طولانی بودند؛ محتوایی که جذابیت کمتری داشت؛ تعداد بیش از حد جلسات؛ تداخل در برنامه‌ریزی؛ و حجم کار سنگین. برخی از جلسات (مانند گزارش‌های صبحگاهی) و کارگاه‌ها (مثلاً مهارت‌های ارتباطی) امتیاز کمتری داشتند.

دانشجویان بین‌المللی مشکلات بیشتری را در رابطه با موانع زبانی گزارش کردند.

استادان عموماً بخش آنلاین را انعطاف‌پذیر می‌دانستند که امکان پوشش گسترده‌تر موضوعات را فراهم می‌کند و آنها را قادر می‌سازد تا نقش‌های آموزشی را به طور مؤثرتری انجام دهند. بسیاری معتقد بودند که یادگیری ترکیبی باید پس از همه‌گیری ادامه یابد.

اما چندین نگرانی هم مطرح شد: حضور یا مشارکت کم در برخی از جلسات، ارتباط کمتر مؤثر (مثلاً، فقدان نشانه‌هایی مانند زبان بدن)، مشکلات فنی یا اتصال به اینترنت، و عدم شناخت رسمی نهادی یا پاداش برای کار اضافی مورد نیاز برای ارائه بخش‌های آنلاین.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که در کشورهای کم‌درآمد و با درآمد متوسط، ترکیب یادگیری آنلاین با دوره‌های بالینی سنتی می‌تواند آموزش پزشکی را غنی کند، به‌ویژه در طول بحران‌هایی مانند کووید-۱۹، البته تا زمانی که طراحی به تعامل، برنامه‌ریزی و پشتیبانی توجه داشته باشد.

این پژوهشگران به محدودیت‌های بررسی‌شان هم اشاره می‌کنند، از جمله اینکه این مطالعه یک دوره در یک دانشگاه را پوشش می‌دهد و بر ادراکات به جای نتایج عینی شایستگی دانشجویان یا ماندگاری طولانی‌مدت تمرکز دارد. از طرف دیگر، این مطالعه در طول محدودیت‌های ناشی از همه‌گیری انجام شد که ممکن است بر تعمیم‌پذیری تأثیر بگذارد.

به گفته این پژوهشگران کارهای آینده باید ارزیابی کنند که چگونه اجزای آنلاین بر کسب مهارت‌های بالینی واقعی، شایستگی مواجهه با بیمار و اینکه آیا رویکردهای ترکیبی پس از محو شدن شرایط اضطراری، نقاط قوت خود را حفظ می‌کنند یا خیر، تأثیر می‌گذارند.

منبع خبر: https://bmcmededuc.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12909-025-07812-5